نوروز ۸۶

سال جدید را به همه شما دوستان تبریک می گویم امیدوارم در این سال جدید به تمامی خواسته های خود برسید و همچنین سالی پر از موفقیت و پیروزی داشته باشید. در این ایام عید هم در کنار خانواده و دوستان اوقات خوشی را سپری کنید.    راستی موقع تحویل سال٬ دعای برای بیماران و کسانی که الان تو بستر بیمارین رو فراموش نکنین.همچنین دعا برای رفتگان از این عالم خاکی رو...به امید شادی و خوشی برای تمام مردم ایران زمین.

                                     

---

انسان در آغاز سال نو خواستار بصیرت و بینایی حقیقی است

مدیر دانشنامه قرآن پژوهی با بیان اینکه انسان هنگام تحویل سال نو می خواهد خداوند او را متحول کند، گفت:در این ایام انسان خواستار دگرگونی قلب است تا خداوند متعال به او بصیرت و بینایی حقیقی بخشیده، توفیق هدایت در مسیر کمال را داشته باشد.

حجت الاسلام حسین علوی مهر مدیر دانشنامه قرآن پژوهی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه یکی از دعاهای معروف هنگام تحویل سال نو دعای " یا مقلب القلوب و الابصار .." است که دعای بسیار ارزنده ای است، گفت: این دعا اشاره به دگرگونی و تحول درونی انسان دارد، یعنی اینکه انسان از خداوند می خواهد او را متحول کند. حجت الاسلام حسین علوی مهر اظهار داشت: در این دعا اشاره می کند به گرداننده قلبها و دگرگون کننده دلها یعنی انسان از خداوند می خواهد که به او بصیرت و بینایی حقیقی بدهد، یعنی در آستانه سال نو از خداوند متعال می خواهیم تا دگرگون شویم، چرا که در این ایام که زندگی و خانه خود را تغییر می دهیم، خواستار دگرگونی قلب و بینایی حقیقی نیز هستیم . وی با بیان اینکه گاهی اوقات ممکن است این شبهه برای ما پیش آید که اگر خداوند این کار را انجام دهد جبر است، یاد آور شد: اما این مسئله جبر نیست، در آیات الهی ضلالت و هدایت را به خدا نسبت داده اند، یعنی خداوند هر که را بخواهد هدایت می کند و یا می تواند بر دلها مهر زند. حسین علوی مهر با تأکید بر این نکته که خداوند سبب اصلی کارهاست که می تواند در درون انسان تأثیر داشته باشد، تصریح کرد: این به معنای بی اختیاری انسان نیست، چرا که انسان با اعمال خود می تواند در روند زندگی تأثیر داشته و خداوند توفیق هدایت در مسیر کمال را به او بدهد. مدیر دانشنامه قرآن پژوهی در ادامه افزود: دعای "یا مقلب القلوب..." اشاره به علت اصلی و علت العلل دارد و نباید غافل شویم که دگرگونی به دست خودمان است و با تغییر بصیرت و بینایی خود می توانیم این کار را انجام دهیم.      نوروز دلگشا از راه می رسد ...   هـر ساله هنگامی که طبیعت جامه سبز بهاری در بر می کند، به پیـشـواز نــوروز می رویـم و زایـش و نو شدن طبیعــت را گرامی می داریم. شـایـد، اولیـن روزی کـه زنـدگـی بشر به شام انجامید، غمی بر دل آدمی نشسـت. در صـبـحـگاه روز بعد، وقـتی جــهان را دوباره روشن دید، "نـوروز" را تـجـربه کـرد و یـا در گردش جو و دور زمانه، انسان با رفتن زمستان سرد و فرا رسیـدن بهــار و گرما، آن روز را نوروز انگاشت... از نظر فرهنگی، آنچه امروز از نوروز در ایران سلامی به جای مانده، بخشی از آیین های باز مانده از دوران پـیـش از آریایی ها اسـت. این باورها، پس از ایرانی شــدن در دوران پـیش از اسـلام و نیز در دوران پس از اسلام به وجود آمده و نیز همین طور، در دوره هــای مختــلف سلطـنت پادشـاهـان و سلسله های ایران، ایـن آیـین ها با باور های اسلامی به هم آمیخته شده اند، به گونه ای که آنـچه اکنون در این سرزمین، آن را جشــن می گیریم، تلـفیـقی از کـلیه ی رسومات و آیین های باز مانـده از دوران کهن اسـت کـه در دوران اسلامی، کامل و ماندگار شده است. خانــواده های ایـرانی، قبل از رسیدن نوروز، غبار کهنگی را از همه جا و همه چیـز می زدایـند و پاکـیزگی، تازگی و شــادی را به درون زندگی خود می آورند و لحظه ی تحویل سال، پاک و پاکیــزه با جامه ی نو پای سفره ی هفت سین می نـشیـنـنـد و به درگــاه خـدا نیایـش می کنند و همه ی اعضای خانواده در کنار هم، با شادی، مهر و محبت به استقبـال بـهــار می روند، ما ایرانیان عقیده داریم سفره ی هفت سین حکایت از شکر گزاری به درگاه خـداونـد دارد و هـر چـه در آن قرار می دهیم، از نظر فرهنگی معنایی خاص دارد. قرآن مجیــد، زینـت بخش نخـسـت سفره ی نـوروزی مـاسـت کـه همزمان و یا پس از تحویل سال نو، همه آن را می بوسنـــد و با تلاوت آیاتی از قرآن، از خالق خود تشکر می کنند. در بـرخی از سـفره ها تصویری از حضرت عـلی(ع) را می گـذارند. بنابر بسیاری از روایات، روز غدیر خم، درسال دهم هجری که حضرت محمد(ص)، مولی علی را به جانشینی برگذیدند، بـرابر و مـصادف بود با نوروز. سبزه و سبزی و سنبل در سفرة هـفت سیـن، نـشان از شادی و سبزی دارد و آیینه نشان جهان بی پایان است. شمع نماد روشنایی و فروزه های جاودانه است و آب و چند ماهی قرمز نـماد و نشانه ای از روزی حلال. نان برکت و روزی است و سیب نشانی از نعمت و شادابی و سنبلی از میوه های بهشتی است. علاوه بر این، تخم مرغ، تمثیلی از نطفه و بارداری و سمنو نشـانی از فـراوانـــی خوراک و غذاهــای پر نیرو بوده و از سیـر بـه عنـوان گـندزدایـی و پاکیزگی سخن رفته است. در این میان از سنجد به نام نماد عشق و مهــر و از اسپند به عنـوان نشانة حفاظت از چشم زخم یاد شده است. در سفره ی نوروزی از هفت شین (شیرینی و شهد) و هفت میم (مرغ و ماهی) نیز سخن به میان آمده است.