خواب

 

     پس از لحظه های دراز

                  بر درخت خاکستری پنجره ام برگی رویید

                                               و نسیم سبزی تار و پود خفته مرا لرزاند.

            و هنوز من

                ریشه های تنم را در شن های رویاها فرو نبرده بودم

                                                                       که به راه افتادم.

             پس از لحظه های دراز سایه دستی روی وجودم افتاد

                                                      و لرزش انگشتانش  بیدارم کرد.

                                                              و هنوز من پرتو تنهای خودم را

              در ورطه تاریک درونم نیفکنده بودم

                                            که به راه افتادم .

                                                           پس از لحظه های دراز

              پرتو گرمی در مرداب یخ زده ساعت افتاد

                                           و لنگری آمد و رفتش را در روحم ریخت

                                               و هنوز من در مرداب فراموشی نلغزیده بودم

               که به راه افتادم.

                     پس از لحظه های دراز

                                           یک لحظه گذشت :

                برگی از درخت خاکستری پنجره ام فرو افتاد ،      

                                                     دستی سایه اش را از روی وجودم برچید 

                                                          و لنگری در مرداب ساعت یخ بست .

                 و هنوز من چشمانم را نگشوده بودم

                                              که در خوابی دیگر لغزیدم .