عاشقانه ی کلاسیک+کمدی

                                     

-انسان مانند سیاره است. عشق به مانند ستاره. وقتی عاشق می شوی انگار ستاره ای در درون توست که قبل از آن نبود.

-شبها که به آسمان نگاه می کنم جایت یک مشت دود است. کجایی ستاره ی من؟

-بی سبب نیست که می گویند عشق تکرار نشدنی و تکرار پذیر است. این عشق واقعا حقیقت واقعی مفهومی نیست.

-عشق هم یک حقیقت است. به شرطی که همه چیز را ثابت در نظر بگیریم.

-دوران بچگی راحت بودیم. با یک نگاه کسی را برای ازدواج می پسندیدیم و به او پیشنهاد ازدواج می دادیم. آخ که چه دورانی ست این بچگی!

-رویای دور از دسترس هم دیدنی شد. اما بعضی رویاها تقریبا یک کابوس زیبا هستند.

-کوه تنها حقیقتی است که تا به آخرش نرسی نمی فهمی چقدر کوچک است.

-شجاعت مثل داشتن یک غده ی بزرگ در مغز است. به راستی ولی  عشق در کجاست؟

-اگر از من بپرسند عشق چیست؟ می گویم : عشق رفتن یک سفر طولانی و تلاطم یک التهاب بزرگه بین گفتن و نگفتن.

-زیبا ترین هدیه ی یک مرد به همسرش یک راز است.

-گفته اند عاشق نشوم. گویا نمی بینند که من در لحظه ی برخورد یک سانحه ی عاشقانه ی تنفر انگیز به دنیا آمده ام.

-گویی امروز هم مانند همه ی روزهای دیگر هوا آفتابی است و کمی ابری و کمی عشق آلود با کمی دود آغشته به مونواکسید کربن که برای عاشقان روز خوبی را نوید می بخشد.

-روزنه ی عاشقی باز است. من کورم که سوراخ به این بزرگی را نمی بینم.